Dinsdag 31 januari

Dinsdag 31 januari
Vandaag gaan we Mendoza bekijken.

Gisteren bij het inchecken hebben we een kaartje gekregen van de stad en wat tips.


We lopen richting het grootste aangelegde park van Latijns Amerika (zeggen ze), San Martin.

Ons beeld van een park is autovrij, maar hier nee hoor. De auto's racen langs je heen. Niet echt een fijn wandeltochtje.
Langs een van de drukke wegen loopt een zwerfhond (een van velen hier in Mendoza maar ze worden gevoed door de bevolking). De hond lijkt zelfmoordneigingen te hebben, want hij rent en blaft naar iedere auto die langs zoeft. Een motorrijder die achter hem zit, ziet hij niet en wordt hem bijna fataal. Hij piept.
We durven niet meer naar de kleine herder te kijken... (zijn er ook huisjes voor hondjes om naast de weg te plaatsen?)
Hij lijkt zelf ook geschrokken en gaat op de 'stoep' lopen. Na een paar meter loopt meneer toch weer te blaffen naar elke auto die langs rijdt, toeterend of niet.

We volgen de bordjes Zoo. Er volgen wat geiten, paarden en lama's en een bord dat de dierentuin gesloten is vanwege verbouwing. Voor de dieren wordt gezorgd. Ok.... water kopen kan wel.

Daarna lopen we langs het stadion van Mendoza, gebouwd voor het WK van 1978.

Voor we het doorhebben, zijn we al aan de andere kant van het park! Het is nog vroeg, maar het voelt al als 40gr. Veel water drinken. We staan aan de voet van Cerro de la Gloria en besluiten deze te beklimmen. Het moet een heel mooi uitzicht geven.
Jee, die heuvel lijkt wel steil omhoog te gaan! Het is heet, maar we gaan omhoog. Het uitzicht is mooi.
Even koffie onderaan de heuvel van 1000m en dan op zoek naar het meer wat in dit park moet liggen, maar dan aan de andere kant.
We lopen inmiddels in meer park (zonder auto's en met voetpaden). Het valt op dat mensen hier erg met hun lichaam bezig zijn. Het is dinsdag, bloedheet en de ene na de andere hardloper komen we tegen. Van een aantal denken we dat ze net begonnen zijn;)

We zijn al 2 tennisclubs in het park tegen gekomen, voetbal en nu komt de golfclub en het meer in beeld, samen met de watersportvereniging. Nu zien we inderdaad hoe mooi het park is.
We lopen een rondje om het meer en gaan lunchen aan het eindje van het rondje. Al dat water ziet er zo heerlijk uit, maar je mag er niet zwemmen. Het water is ook vies, maar de zwembaden aan het meer waar leerlingen zwemles krijgen ziet er heerlijk uit!

We mogen een koud biertje van ons zelf want we hebben al bijna 12km gelopen en we zijn nog niet thuis. Ons vorige record van 12,8km in Santiago gaan we verbreken.
Het biertje zakt gelijk onze benen in en opstaan is een hele opgave.

Als we bij (onze) Appartementen Soltigua aankomen, gaan we direct naar het zwembadje.

Wijntje, douchen, koken, nog een wijntje bij het zoeken naar locatie in Valparaiso en dan slapen.